[pukhto]
یوه ورځ یو کب نیونکی د سیند پر غاړه د یوې ونې لاندې سیوري ته ناست وو او سګرت یې څښلو، ناڅاپه یو لوی سوداګر راغی او ترې پوښتنه یې وکړه چې ولې د ونې لاندې ناست یې او سګرت څښې او کار نه کوې. غریب کب نیونکي ځواب ورکړ چې دومره کبان مې نیولي چې نن ورځ مې پرې ګذاره وشي.
ددې خبرې په اوریدو سوداګر په غوسه شو او ورته یې وویل چې ولې نور ماهیان نه نیسي، چې د سیوري لاندې په ناسته خپل وخت ضایع کوې.
کب نیونکي پوښتنه وکړه چې زه به د نورو ډیرو کبانو په نیولو څه وکړم؟
سوداګر: چې د ډيرو کبانو په نیولو سره به ته هغه خرڅ کړې او ډیرې پیسې به وګټی او ځانته به یوه غټه کیښتۍ واخلې.
کب نیونکی: نو په غټه کښتۍ به څه وکړم؟
سوداګر: ته به نورې وړې کښتۍ هم واخلې نور کارکوونکي به ځانته ونیسې چې ستا لپاره کار وکړي او ته به ډيرې زیاتې پیسې تر لاسه کړې.
کب نیونکی: نو بیا به څه وکړم؟
سوداګر: بیا به ته له خپل ژوند څخه په ارامه خوند واخلې.
کب نیونکی: ایا زه همدا اوس همدا کار نه کوم (یعنې په ارامه له ژوند خوند نه اخلم)؟
د کیسې پند: ته اړتیا نه لری چې سبا ته انتظار اوباسې او له ژونده خوند واخلې، ته ضرورت نه لرې چې ډیرې پیسې ولرې، ډیر قدرتمند اوسې، چې له ژوند خوند واخلې، ژوند په همدې شېبه کې دی، همدا اوس ترې په پوره ډول خوند واخله.

[/pukhto]