عبدالرحمن ميوندډوډۍ تیاره شوه، ټول ورته کېناستو، د وریجو له منځه مې غوښه راوچته کړه، ډېره ګرمه وه لاس مې زر وڅانډه، عایشی غږ کړ: پلاره! احتیاط کوه ځان ونه سوزوې؟ – خدای بچ کړم – ښه دوا دې خوړلې؟ – نه – صبر چې د درملو خلطه دې راوړم – سمه ده منډه يې واخيسته ما سترګې نه وې ... نور ولولئ

عطاءالله ځوابډله- ډله ماشومان به ښوونځي ته راتلل، د خټو دېوالونو يې خوږ وږم کولو، کله چې به باران شو خړې اوبه به پرې را روانې وې. څو ماشومان په درۍ ناست ول، استاد يې مخې ته چوکۍ کې په کتابچو لاسليکونه کول، شين سترګي وويل: استاده دا جانباز راته کنځاوې ... نور ولولئ

عبدالرحمن ميونديوه ډله زده کوونکي راته ولاړ وو، له ما يې د فيل باره کې معلومات غوښتل. زه هم ورته داسې وغږيدم: کابل ژوبڼ له نن ۲۸ کاله دمخه يو فیل درلود، عبدالواحد يې ساتونکی و. دغه ژوی د ژوبڼ د تاسیس سره سم راوړل شوی و، خلکو به يې له ... نور ولولئ

عطاءالله ځوابسهار يخ باد لګېده، څوک يو خوا او څوک بل خوا ته په تېزۍ روان ول، يو ماشوم ځای پر ځای ولاړ و، له يخنۍ نه يې په غاښونو رباب واهه، په تمه و چې څوک به راشي. يو کس يې له مخې تېر شو، غږ يې پرې وکړ: کاکا ... نور ولولئ

عطاءالله ځوابماشوم د پرنټرو دوکان مخې ته بوجۍکېښوده، له کثافت دانۍ نه يې کاغذونه را اوچت او بوجۍ کې يې په زورونو ورتخته کړل. يو دم يې سترګې وځلېدې، کثافت دانۍ ته ورټيټ شو، لاس يې ښکته کړ، سلګون يې په تيزۍ جيب ته واچو، اخوا دېخوا ته يې ... نور ولولئ

عبدالرحمن ميوندد کوټې دروازه مې خلاصه کړه، مور جانې مې په پښو کمپله اچولې او بالښت ته يې ډډه وهلې، چرتونو کې ننوتې وه، چې زما د غږ په اورېدو سره له خياله راووتله او سترګې په ما ولګېدې. – سلام مور جانې، څنګه يې، ورځ په خیر تېره شوه؟ – شکر دی زويه، ... نور ولولئ

عطاءالله ځوابيوه بوډۍ ښځه سيند غاړې ته په چوکۍ ناسته وه، سپين دسمال باندې يې سر تړلی و، د يو ځوان ورته پام شو، خواته يې ورغی، د مخ داغونو ته يې ځير شو، تازه ښکارېدل. – کېناستي شم؟ – نه! – زه پوهېږم چې تا ډېر درد ليدلی کېدای شي ... نور ولولئ

عطاءالله ځوابد هديرې خوا کې سرک باندې روان وم. سترګې مې په درې ماشومانو ولګېدې، سپينې جامې يې اغوستې وې، لاسونه يې لپه کړي ؤ، کله به يې ځمکې او کله اسمان ته کتل. دوه قدمه مې واخستل، زړه مې ونشو چې دوی دلته پرېږدم، ورتاو شوم، په هديره ورننوتم. خواته يې ... نور ولولئ

عبدالرحمن ميوندد ژوبڼ دروازې خواته په چوکۍ ناست وم، د خلکو ګڼه ګوڼه ‌ډېره وه، ځینې راتلل او ځینې په خوښیو سره کورونو ته تلل. ماشومان به چې په دروازې راننوتل، نو ټوپونو به شروع کړل، خوشالۍ به یې کولې، هرې خواته به یې منډې را منډې وهلې ... نور ولولئ