پر خدای باندې چې ګران دی انسان مه خپه کوهد مینې لوی جهان دی انسان مه خپه کوه
راوتی له جنته ته یې دلته را پیدا کړېغجب رنګین داستان دی انسان مه خپه کوه
چې موسک یې په موسکا موسکا یې هره پاڼه ښکل کړهګل ګل دی او جانان دی انسان مه ...
زموږ په کلې کې یو څوک مړ شو، ځوانه جانه کونډه یې پاته شوه، د ټولو کلیوالو لپاره دا کونډه پر یوه سوژه بدله سوه، په هر کور کې به د ډوډۍ پر سر ددې کونډې بحث کېدی(چې اوس به یې چاته کېنوي، څوک به یې وکړي، په څو به ...
غزلبيشکه د پستو شونډو لايق يې خو ارمانشبنمه, په ګلاب باندې عاشق يې خو ارمان………………خو دلته کې خرڅېږي ګل اندامې په پيسوکه هر څومره په مينه کې صادق يې خو ارمان………………حيوانه, ته ګونګی يې؛ ښه يې دغسې ګونګىانسانه, ته عاقل يې او ناطق يې خو ارمان………………ﺯما په نصيب نشوه د ...
نصرت الهام
دښمن مو خوښ دی، دښمن خوشحال دی
کلی مو ړنګ دی، وطن ملال دی
بس دی نور بس دی، جنګونه بس دی
په خدای ثواب نه دی، جګړې وبال دی
ټوپک راواخله، په ورور غازي شه!
دا مو هنر دی، دا مو کمال دی!
يا د دعا يو، يا د ښېرا يو
دغه مو زور ...
ایاغ، روایت او مډرنیسټي بحثونه
نعمت الله صدیقي
روايت، جديديت او مابعد جديديت
تېره اوونۍ مې د مډرنېزم په اړه د ملګري اـ س ایاغ د نوي چاپ شوي کتاب له برکته څو نور اړونده هغه کتابونه او مقالې هم ولوستې؛ چې تراوسه یې د ګڼو کتابونو په منځ کې راته لوستنه ضروري ...
نصرت الهام
ډيوې د سترګو بلې بلې کړه رڼا واغونده
چې دا ښکلا دې غبرګه غبرګه شي خندا واغونده
خپل غم يې راکړويل يې خوره يې او څښه خپلې اوښکې
ته لېونی يې دلته مه ګرځه صحرا واغونده
د يارانې هغه وړې وړې خبرې وکړه
د ميينتوب د ورځې سره کالي دې بيا واغونده
د تفکر په ...
عبدالرحمن میوندزیړی مازیګر و، د بڼ لمرخاته دروازې په لور له ډاکټر درخانۍ سره یوځای روان وم. مخامخ غر په یو تاریخي دیوال نیم شوی، د لمر وړانګو آن د مرغانو ځالې هم روښانه کړي وي.
د وتلو دروازې ته ورنېږدې شو، ګورم چې وخت تېر شوی او دروازه بنده ده ...
ډاکټرعبدالرحمن میوند سهار دندې ته د تلو پرمهال مې جامې وڅنډلې چې د ښار له دوړو او خاورو پاکې شي. د کوټی بخارۍ ګرمې څپې خپرولې. د چایو سړه پیاله مې په سر واړوله.
مېرمنې ته مې وویل:
– پرون مې د زمري درملنه کوله کرتۍ مې خیرنه شوې، یو لوند دستمال ...
عزیز کاروانمامدین په پوله ناست ؤ، غاښونو کې یې ډکی وهلو او په خپله ځونډي داره ښیښه کې یې ځان ته کته پورته کتل، شالونګ په ویاله ولاړ ؤ اودس یې کولو.
د سترګو په کونجونو کې یې مامدین څارلو، چې اودس یې خلاص کړ، یوه ډکه لپه اوبه یې وروشیندلې، ...