[pukhto]
ټول انسانان د حالاتو او شخصي افکارو پر وړاندې یو ډول غبرګون یا حساسیت څرګندوي، چې دا غبرګون د پارېدنې یا احساساتو په نوم یادېږي.
احساسات کیدی شي مثبت وي چې یو انسان خوشالوي، لکه: مینه، نېکمرغي، خوند او ویاړ؛ خو کېدی شي احساسات منفي هم وي، چې د خلکو د ناخوښۍ لامل ګرځي لکه: غوسه، ډار، غم، کرکه، درد، ناهیلي او مایوسي.
ډېر ډاکټران په دې باور دي چې کله ماشومان زېږي، په لومړیو کې احساسات نه لري، خو کله چې تګ او خبرې کول زده کوي، احساسات هم زده کوي.
د بېلګي په ډول، یو ماشوم ښايي په لومړیو کې له غوسه ناک سپي ډار ونه لري، خو کله چې هغه سپي ته ورنېږدې کېږي څو لوبې ور سره وکړې یا یې خوشال کړي او که سپی ورته وغورېږي او یا يې وخوري (په غاښونو ونیسي) نو د ماشوم په وجود کې د سپي په اړه ډار پیدا کېږي او په راتلونکي کې ټولو سپیانو ته له نږدې کېدو ځان ساتي.
احساسات مو به بدن کې د کیمیاوي بدلونونو لامل ګرځي، څو له هغو سره له ځانه په دفاع کې مرسته وکړي. د بېلګې په ډول، که یو کس په وحشتناک او ډارونکي حالت کې وي، ادرینال غدې يې د وینې دوران په سیسټم کې ځینې افرازات ترشح کوي، چې د ادرینالین په نوم یادېږي.
کله چې وینه په جریان کې وي، دا ادرینالین لامل ګرځي چې د زړه ضربان لا تېز شي او د مغزو او عضلو ته زیاته اندازه وینه ولېږي.
په همدې حال کې د خوږې زیاته اندازه وینې ته ننوزي څو بدن ته يې لا زیاته انرژي ورکړي، چې له ستونزې سره مقابله وکړي.
[/pukhto]